Παραδοσιακό τραγούδι απο την Καρωτή-Θράκη.
Τ'Αρμένου γιός πινέθηκε,γαλανά ματάκια μ'κι έμορφα
σ'ένα πασά κι αφέντη,λάλει καλό μ' αηδόνι.
Αφέντη μου τη θάλασσα,πεζός θα την αδιάβω.
Κι αν την αδιάβ'ς τη θάλασσα,γαμπρό θε να σε κάνω
θέλεις την αξαδέρφη μου,θέλεις την αδερφή μου
θέλεις τη θυγατέρα μου που λάμπει σαν τον ήλιο
όπου γεννήθκι σκοτεινά και φέξαν τα σοκάκια.
Τ'Αρμένου γιός σαν τ'άκουσε,ξεντύθ'κι.ξαρματώθ'κι
ξεντύθ'κι,ξαρματώθ'κι μές τη θάλασσα ρίχτ'κι
σαράντα μέρες έπλεγε,γελώντας,τραγουδώντας
κι απ' τις σαράντα κι ύστερα,κλαίει,μοιρολογάει.
Τ'Αρμένου γιός πινέθηκε,γαλανά ματάκια μ'κι έμορφα
σ'ένα πασά κι αφέντη,λάλει καλό μ' αηδόνι.
Αφέντη μου τη θάλασσα,πεζός θα την αδιάβω.
Κι αν την αδιάβ'ς τη θάλασσα,γαμπρό θε να σε κάνω
θέλεις την αξαδέρφη μου,θέλεις την αδερφή μου
θέλεις τη θυγατέρα μου που λάμπει σαν τον ήλιο
όπου γεννήθκι σκοτεινά και φέξαν τα σοκάκια.
Τ'Αρμένου γιός σαν τ'άκουσε,ξεντύθ'κι.ξαρματώθ'κι
ξεντύθ'κι,ξαρματώθ'κι μές τη θάλασσα ρίχτ'κι
σαράντα μέρες έπλεγε,γελώντας,τραγουδώντας
κι απ' τις σαράντα κι ύστερα,κλαίει,μοιρολογάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου